Yakın zamanda Webrazzi.com sitesinde yeralan bir tartışma bu yazıyı yazmama neden oldu. Webrazzi.com'da yeralan yazıda Çağlar Erol sektördeki eleman ihtiyacını kendi açısından değerlendi. Yazının yorum bölümünde bilişim sektöründe çalışanlar kendi açılarından sorunları değerlendirdiler.
Sektör açısından bu gibi yazıların ve tartışmaların olması benim açımdan çok önemli. Benzer pozisyonlarda çalışan insanların yaşadıkları sorunları öğrenmek, iş arama sürecinde yol gösterici niteliğinde fırsatlar sunuyor.
İzmir bazında bilişim sektörü sorunlarını ve firmaların eleman alım sürecindeki hatalarını ele almak istiyorum.
Konuya bir örnek ile başlamak istiyorum. Kısa bir süre önce freelance olarak web developer arayan bir reklam ajansı ile görüşme yaptım. Firmanın güzel bir ofisi, yeterli teknik olanakları hatta hava fotoğrafçılığı için ekipmanları dahi mevcuttu.
Ajans sahibi sektörde çalışan arkadaşların sorumsuz vs. olduklarını söyledikten sonra kendini övme sürecine geçti. Yaklaşık yarım saat sonra iş konuşmaya yeni başlayabildik.
Freelance olarak çalışacak elemandan istenen iş arayüzün kodlanması ve web sayfasının backend kısmının yapılmasıydı. İzmir'de ilk defa arayüzü psd teslim eden bir firmayla karşılaşmanın verdiği heyacanla görüşmeye devam ettik.
Ajans sahibi proje bazlı çalışmak istemediğini aylık maaş şeklinde devam etmek istediğini söyledi. Başlangıçta ajans sahibinin teklifi mantıklı geldi. Yaklaşık 2 dk sonra maaş miktarını belirttiğinde çok erken sevindiğimi anladım. Kendisi sinema tv okumuş bir sürü başarı elde etmiş güzide ajans sahibinin önerdiği maaş aylık 450 TL idi.
Aylık 5 - 6 proje karşılığında önerilen maaş karşısında fazla yorum yapmaya gerek yok.
İzmir'de için sorunu özetlemek gerekirsek; ana sorun kendisi kepçeyle kazanan patronların çalışanlarına gelirlerini damla damla dağıtması.
